La vida es una constante espera. Siempre esperamos a algo, a lo que va a venir, a lo que deseamos que ocurra. La espera está relacionada con el futuro, con el deseo, con la esperanza de una solución, de una respuesta a los interrogantes del presente.
El presente transcurre porque ocurren cosas, porque hacemos algo. Pero a menudo lo que hacemos sólo tiene apariencia del hacer, un relleno del vacío que produce el no saber. Hacemos cosas, pero realmente no hacemos nada para averiguar porqué y para qué lo hacemos. Sin embargo el hombre tiene que hacer algo para tener la sensación de existir, de estar vivo. Si estamos ocupados tendemos a olvidar el paso del tiempo. Estamos distraídos. ¿Distraídos, de qué? Distraídos de lo que puede traer el tiempo, el futuro. Y el futuro sólo puede traernos dos cosas: la muerte o la salvación.
--------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------
Życie to bezustanne oczekiwanie. Zawsze na coś czekamy, na coś co nadejdzie, na coś co pragniemy aby się wydarzyło. Oczekiwanie związane jest z przyszłością, z pragnieniem, z nadzieją, z odpowiedzią na pytania teraźniejszości.
Czas mija bo dzieją się rzeczy, bo coś robimy. Ale często to co robimy ma tylko pozory ich robienia, to rdzeń pustki który wytwarza nieświadomość. Robimy coś, ale w gruncie rzeczy nie możemy stwierdzić po co i dlaczego to robimy.
Niemniej jednak człowiek musi coś robić, aby mieć świadomość istnienia, bycia żywym.
Gdy jesteśmy zajęci zapominamy, że czas mija. Jesteśmy roztargnięci. Roztargnięci czym?
Roztargnięci tym co może przynieść czas i przyszłość. A przyszłość może tylko przynieść
dwie rzeczy: śmierć lub wybawienie.
Esperando a Godot´´, de Samuel Beckett
